چه طور خودم را همان گونه که هستم بپذیرم؟

جامعه ای که در آن زندگی می کنیم ما را تشویق می کند بهترین باشیم و گاهی این تشویق باعث می شود ما تظاهر کنیم به چیزهایی که دوست نداریم یا خودمان را سانسور کنیم تا ما را دوست داشته باشند. گاهی سعی می کنیم خودمان را به گونه ای بیارایی که مقبول دیگران باشد .

این احساس احتمالاً برایمان آشنا باشد گاهی در جمعی که حاضر می شویم سعی می کنیم متناسب با سلیقه ی جمع رفتار کنیم. و گاهی این احساس عذاب آور است. هدفمان در این مقاله این است که چه طور می توان هم مقبول دیگران قرار گرفت هم خودمان را سانسور نکنیم و همان گونه که هستیم بپذیریم.

چرا خودسانسوری؟

انسان موجودی اجتماعی است که همان گونه که برای بقا به آب و غذا نیاز دارد به ارتباطات اجتماعی نیز نیازمند است و لذا وقتی در جمعی قرار می گیریم برای آنکه پذیرفته شویم سعی می کنیم خودمان را متناسب با سلیقه ی جمع هماهنگ کنیم .

به طورکلی از کودکی برای این که توسط پدر و مادر دوست داشته شویم سعی می کنیم به گونه ای رفتار کنیم که آن ها از ما راضی باشند و پدر ومادر ها هم در این مورد کوتاهی نمی کنند و همیشه با گفتن اگر اینکار را انجام بدهی دیگر دوستت ندارم سلیقه و نظر خود را به ما تحمیل می کنند.

بعد که وارد مدرسه می شویم سعی می کنیم متناسب با سلیقه ی اولیا مدرسه رفتار کنیم تا دانش آموز خوبی باشیم زیرا بارها دیده ایم دانش آموزانی که خلاف نظرات کادر مدرسه و هنجارهای معمول آموزش وو پرورش رفتار می کنند چه طور مورد خصومت و بد رفتاری های اولیا مدرسه قرار می گیرند .

و زمانی که وارد ارتباطات گروهی می شویم سعی می کنیم مطابق سلیقه ی گروه رفتار کنیم تا ما را بپذیرند. زیرا پذیرفته شدن توسط دیگران یکی از نیازهای وجودی انسان است که نمی توان آن را نادیده گرفت.

ترس از قضاوت دیگران یکی دیگر از دلایلی است که ما سعی می کنیم بعضی از نواقص و یا نقاط ضعف خود را بیش از پیش انکار کنیم گاهی این انکار تا جایی پیش می رود که در خلوت خود هم به آن فکر نمی کنیم و سعی می کنیم از کنار آن بگذریم.

پذیرش

مهمترین هدف ما در زندگی رسیدنبه آرامش است ولی بسیاری از رفتارهایی که داریم نه تنها در راستای رسیدن به آرامش نیست چه بسا باعث تشدید ناآرامی های ما می شود. مهم است که آنچه را می توانیم در خود تغییر دهیم را تغییر دهیم و به نسخه ی بهتری از خود تبدیل کنیم و آنچه را نمی شود تغییر داد بپذیریم.

وقتی خودمان را همان گونه که هستیم می پذیریم عزت نفس در ما تقویت می شود و بالاتر می رود. حساسیت و زود رنجی در ما بهمیزان قابل توجهی کم می شود زیرا نیازی نیست خودمان را به هزار رنگ در بیاوریم .

چه طور خودمان را از خودسانسوری رها کنیم؟

1-توانایی های خودمان را بشناسیم:

نقاط قوت خود و توانایی خود را بشناسیم و ببینیم در چه چیزی یا چه کاری عملکرد خوبی داریم و هرگاه در جمعی قرار گرفتیم توانایی نمایش توانمندی های خود را داشته باشیم

2-دروی خودتان متمرکز بمانید:

به جای آنکه مرتب به دیگران نگاه کنیم و ببینیم آن ها چه می گویند و چه می خواهند روی رشد وو پیشرفت خود متمرکز بمانیم.

3- از افرادی که شبیه شما هستند الهام بگیرید:

اگر در خود نقصی می بینید چه از لحاظ فیزیکی و چه رفتاری ، به دنبال افرادی باشید که این نقص را دارند و توانسته اند دستاوردهای بزرگی داشته باشند. کم نیستند افرادی مثل نیکلاس جیمز ووییچیچ ( که علی رغم نداشتن دست و پا یکی از معروف ترین سخنرانان انگیزشی می باشد.

4- از خودتان در مقابل شبکه های اجتماعی حفاظت کنید:

گاهی اوقات ساعت ها غرق شدن در شبکه های اجتماعی باعث می شود ظاهر فریبنده ی زندگی دیگران را با نوقص زندگی خود مقایسه کنیم و نتیجه ی آن چیزی جز بدتر شدن حالمان نیست.

5- از خود قدردانی کنید:

خودمان را به خاطر همه ی دستاوردهایمان ستایش کنیم و خودمان را دوست داشته باشیم زیرا برای پذیرفته شدن توسط دیگران ابتدا باید خودمان حالمان با خودمان خوب باشد بعد می توانیم از دیگران توقع داشته باشیم.

6- مواظب گفت و گوهای درونی خودمان باشیم:

گاهی اوقات بدون آنکه متوجه باشیم خودمان مخرب ترین گفت و گو ها را با خودمان داریم .

7- در جست و جوی معنا باشید:

زندگی بدون معنا زندگی عاری از هدف و ارزشمندی خواهد بود برای اینکه بتوانیم حالمان را خوب نگه داریم لازم است در زندگی به دنبال معنا باشیم.