چه طور خودم را ببخشم؟

بدون بخشیدن خود نمی توانید بزرگ شوید ، وقتی برای اولین بار این جمله را شنیدم برای دقایقی روی آن متوقف شدم خیلی اوقات ما خودمان بدترین سرزنش گر های خودمان تبدیل می شویم. وقتی اشتباهی می کنیم و توقعات خودمان از خودمان را برآورده نمی کنیم بعد نشخوارهای ذهنی مان فعال می شود و ساعت ها زمان و انرژی مارا هدر می دهد.

وقتی یکی از دوستانمان اشتباه می کند ساعت ها همدلی و مهربانی را همراهش می کنیم ولی وقتی پای خودمان در میان باشد بی رحم ترین منتقد تبدیل می شویم.

مگان هال از روان شناسان معروف می گوید: اگر بتوانیم خودمان را مانند بهترین دوستمان ببینیم با عشق و مهربانی با خودمان صحبت کنیم و خودمان را در اولویت قرار دهیم مطمئناً باور خواهیم کرد که چقدر ارزشمندیم.

چرا باید خودمان را ببخشیم؟

برای به دست آوردن روابط سالم تر: وقتی فردی با خود در صلح و پذیرش نباشد قطعاً نمی تواند با دیگران روابط ارزشمندی را تجربه کند

بهبود سلامت روان: وقتی کسی ساعت ها و روزهای متمادی را با نشخوارهای ذهنی آزار دهنده سپری می کند سلامت روان و ذهن خود را به خطر می اندازد.

اضطراب و استرس کمتر: وقتی فردی مرتب واگویه های منفی زیادی را تجربه می کند اضطراب و تنش زیادی را تجربه می کند و از نتایج این مسئله اضطراب و استرس بالا، فشارخون بالا و….عوارض جسمی و ذهنی می باشد.

کاهش علائم افسردگی:اگر از آن دسته ی آدم ها هستید که بایت هر مسئله ای خود سرزنشگرتان حضور فعالی در سرای ذهنتان ایفا می کند احتمالاً در معرض افسردگی قرار دارید .و هر چقدر بیشتر بتوانید خود سرزنشگرتان را تحت کنترل خودتان در آورید بهتر می توانید واکنش نشان دهید.

بهبود عزت نفس: از جمله چیزهایی که با نبخشیدن خودمان مورد حمله و تهاجم قرار می گیرد مسئله ی عزت نفسمان است، احساس ارزشمندی مان زیر سوال می رود و هرقدر بیشتر بتوانیم روی این مسئله کار کنیم بهتر می توانیم توانایی ها و نقاط قوت خود را ببینیم و بهبود دهیم.

چهار گام بخشش خود

گام اول همدلی با خودمان: همدلی با خود یعنی اتفاق و رویدادی که بر ما گذشته است را ببینیم و در حالت بدون قضاوت به تماشای آن اتفاق بنشینیم. مثلاً وقتی با خودتان تصمیم گرفته اید رژیم غذایی مناسبی را داشته باشید و در یک مهمانی اختیار از کف می دهید و از غذاهای خوشمزه ی آنجا نوش جان می کنید و بعد ساعت ها درگیر خودخوری می شوید و انواع و اقسام برچسب ها را به خود می زنید .

از شما می خواهم برای لحظه ای توقف کنید و واین اتفاق را ببینید بدون اینکه خود را درگیر قضاوت مثبت یا منفی کنید، فقط به تماشای این اتفاق بپردازید.

گام دوم احساسات خود را بپذیرید: در این مرحله پس از تماشای اتفاق به خودتان رجوع کنید و از خود بپرسید الان چه احساسی دارید در مورد مثال قبل حالا وقت پرسیدن این سوال است؛ الان چه حسی دارم؟ خشم، عصبانیت، عذاب وجدان، حس نتوانستن، اضطراب و ….. بعد از اینکه تکلیفتان با حستان روشن شد دستتان برای گام بعدی باز می شود.

گام سوم کمک گرفتن از دیگران: می توانید با کسی که ارتباط نزدیکی با او دارید صحبت کنید و برای وقتی که در موقعیت مشابه ای قرار گرفته اید تصمیمات جدیدی بگیرید.

همه ی ما به یک دایره ی حمایتی از اطرافیانمان نیاز داریم هر چقدر انسان های با کیفیتی را در این دایره قرار دهیم بهتر می توانیم برای مشکلات و مسائلمان راه حل خوب بیابیم.

گام چهارم کمک به دیگران: شاید این گام برایتان قدری عجیب باشد ولی می خواهم بگویم ووقتی در حال کمک به دیگران هستید ضمن اینکه در حال به وجود آوردن دایره ی حمایتی هستید می توانید پیشنهادات ارزشمندی را که برای دیگران مطرح می کنید برای خودتان نیز استفاده کنید.